De titel van deze column is een vraag. Een vraag waarop het antwoord nog lang niet gegeven kan worden. Helaas - wil ik eigenlijk zeggen. Daarom is deze column ook eerder als pamflet of betoog bedoeld dan als een kabbelend verhaaltje om uw tijd te doden.
Al tien jaar zoek ik naar rust - niet de koude rust van het graf, maar warme rust en dan pas het koude graf. Opdat ik die mag vinden zonder dat ik daarvoor eerst eindeloos lichamelijke pijn, nachtmerries en dagelijkse tormenten hoef door te maken. Het tijdstip om over te stappen wil ik natuurlijk zelf bepalen. Wie anders?
Dat moment reserveer ik dus exclusief voor mezelf. Ik wil daarbij niet afhankelijk zijn van de moed, de geloofsovertuiging, de mentale beperkingen, de angsten, het overmoedige superiteitsgevoel, de onterechte alleenheersersovertuiging van een arts. Ik wil het zelf beslissen! Desnoods wil ik mijn liefhebbende echtgenoot/vriend/vriendin* (* naar eigen keuze) vragen mij het glas met de slaapverwekkende en vervolgens dodelijke cocktail aan de mond te zetten, mochten mijn spieren niet meer voldoende functioneren.

Die keuzemogelijkheid van mijn moment zou me grote rust geven. Ik kan weg, als ik wil. Het is waarschijnlijk dat ik er pas over jaren gebruik van ga maken. Ik zie wel en hoef er in de tussentijd niemand mee te belasten of in gewetensnood te brengen.

Die pil van Drion was zo gek nog niet - in zo'n klein brandalarmkastje met een sleutel erop waarvan ik alleen weet waar die verstopt is. Dus vooral zonder ruitje dat ingeslagen moet worden, dat zou mogelijk misbruikt kunnen worden. Ik hang het kastje in mijn slaapkamer - goed in het zicht, zodat ik van iedere dag dat ik het nog niet nodig vind om te openen extra kan genieten.

Hoewel ik dit zelf heb bedacht, is het niet erg origineel. De Coöperatie Laatste Wil (CLW) heeft enkele jaren geleden een variant bedacht. Het middel werd dan geleverd mèt een kluisje. Dat liep een beetje in de papieren: tegen de tweehonderd euri voor het kluisje en pak-em-beet twee euri voor het middel. Dat moet beter kunnen.

Ondanks dit gierige bezwaar werd de CLW helaas teruggefloten. Er moest meer geleden worden en het leven werd heilig verklaard. Nou is het dat ook wel - als het anderen betreft. Maar ik ben de enige eigenaar van mijn leven en lichaam. Dus mag ik besluiten dat bezit bij het grofvuil te zetten. Inderdaad ja, net als een uitgewoonde koelkast.

Zo, nou heb ik belangrijkste ingrediënten van dit verhaal allemaal al weggegeven. Ik wilde u niet te lang in het ongewisse laten. Zeg maar: niet hetzelfde aandoen als iemand die een intens doodsverlangen heeft, eindeloos aan het lijntje houden voor de ultieme verlossing.

Pia Dijkstra (D66) heeft als laatste in de rij van andere weldenkende mensen stinkend haar best gedaan om ons 'soort' mensen te helpen. Ze is er helaas niet ècht in geslaagd omdat ze de kool en de geit wilde sparen. Tegen de machtige stroom van door het christelijk geloof geïnstigeerde politiek inzwemmen is ook geen sinecure. Overigens is dat laatste een contradictio in terminis: geloof is privé en vertegenwoordiging van de bevolking is demo (de gehele bevolking dus!).

Maar er is hoop!
Door de eigen trieste ervaring het lijden van zijn vrouw een lange tijd te moeten aanzien, zonder wezenlijke hulp van de verantwoordelijke arts die bang was om vervolgd te worden, kwam Wim van Dijk op het idee een politieke partij op te richten. U kunt daarover hier in De Volkrant van 27 november 2020 lezen. Zijn belangrijkste drijfveer ligt in het helpen van mensen die in een vergelijkbare situatie zaten of zitten. Naast natuurlijk de wetenschap dat geen enkele politieke partij een wettelijke regeling om de eigen dood zelf te mogen regisseren actief nastreeft.

Die partij heeft hij Nieuwe Democratie (ND) genoemd. Zoals u waarschijnlijk weet, betekent democratie dat het volk de regie in handen heeft. Daar blijkt niet zoveel van als het om de laatste wil gaat, omdat de angel in de staart zit: het volk neemt weliswaar de regie in eigen handen, maar geeft die direct weer uit handen aan vertegenwoordigers. Dat wordt dus nooit wat in het gefragmenteerde politieke landschap, waarbij iedere vertegenwoordiger zijn eigen overtuiging wil doordrukken. W.F. Hermans zei het treffend: "Democratie is mooi, maar de mensen zijn er niet mooi genoeg voor."

Het speerpunt van de ND is dus een eigen wilsbeschikking mogelijk maken, zonder tussenkomst van een arts. Het gaat - afgezien van de drankje of pilletje (hoeveel rotzooi wordt er niet geslikt en gespoten zonder tussenkomst van een arts) - tenslotte helemaal niet om medisch handelen. Dat drankje of pilletje moet gewoon in dat 'brand'-alarmkastje aan de muur wachten tot u het moment daar acht. Voor wie dat wil.

U hoeft uzelf tenslotte niet dood te maken, maar als u het graag wilt, mag het wel is de doelstelling!
Zo zou het moeten zijn. En graag een beetje hulp, want anders blijft alleen van-een-flat- of voor-een-trein-springen over. Vreselijk voor de machinist of de voetganger onderaan de flat en schrijnend voor de levensmoede en zijn/haar naasten.
Ik raad u dus aan op Nieuwe Democratie te stemmen in maart 2021.
Ik raad u ook aan om het initiatief van Wim van Dijk om deze partij op te richten van harte, te ondersteunen. Natuurlijk is het ook zaak om LID van de partij te worden, anders gaat het niet lukken. Ga hier naar de site van Nieuwe Democratie en lees over de intenties van hem. Natuurlijk is het ook zaak om LID van de partij te worden, anders gaat het niet lukken - kost u maar een paar euri per jaar.

Ga vervolgens naar Ondersteuning om de partij de mogelijkheid te geven om op de verkiezingslijsten te figuren. Dit is een vereiste in de Nederlandse wet. Er moet ondersteuning van voldoende mensen in de twintig kiesdistricten zijn. Anders wordt het niks.
Doe het nu!

Ik zei toch dat het een pamflet zou worden?
Ik wens u onnoemelijk veel levensvreugde.