M aurits van Friesland is mijn heteroniem - dat wil zeggen dat ik er geen geheim van maak wie achter deze columns zit, maar dat ik het fijn vind om creatieve uitingen onder verschillende namen te doen. Dat schept duidelijkheid in de chaos van het leven.


Ik kwam na mijn Mulo A+B diploma op 15-jarige leeftijd, eerst op de Hogere Technische School, afdeling Electrotechniek in Enschede terecht. Al snel merkte ik dat een technische opleiding niets voor mij was - techniek moest een hobby blijven.

Om te kunnen studeren, verliet ik de school en schreef me in als leerling-verpleegkundige in psychiatrisch ziekenhuis "Vogelenzang" in Bennebroek. Ik ontvluchtte het ouderlijk huis en begon als 16-jarige aan deze opleiding. Het was goed, maar niet voldoende om mijn honger naar kennis te stillen.
Ik begon me voor te bereiden op het Staatsexamen HBS-B. Eerst via een schriftelijke cursus, maar later door geldgebrek met afgedankte boeken van vrienden.

Studeren naast een volledige baan als verpleger bleek later moeilijk, dus verwisselde ik mijn opleidingsbaan in het psychiatrisch ziekenhuis voor een baan als nachtverpleger in een gewoon ziekenhuis - het Diaconessen Ziekenhuis in Leiden. Na het behalen van het HBS-B diploma ging ik met een 'volledige beurs op grond van weigerachtige ouders' psychologie studeren.

Tijdens deze studie startte ik ook (ik verveelde mij en toen mocht je als student nog alle colleges volgen) een deelstudie Algemene Taalwetenschap en Slavische Talen - met name Russisch. Voor het kandidaatsbijvak ging ik naar Utrecht, want daar werd Parapsychologie gedoceerd. Ik wilde mijn horizon verbreden. Croiset, die ik daar ontmoette - misschien kent u zijn naam nog - was een uiterst integere en interessante man.
Enkele jaren later kwam daar nog de opleiding tot koordirigent bij in Den Haag evenals compositielessen van Daan 't Manneke aan het Sweelinck Convervatorium in Amsterdam.

Na mijn doctoraal als klinisch psycholoog zette ik mijn post-doctorale opleiding voort met hypnotherapie en seksuologie, maar moest alweer door geldgebrek andere wegen inslaan. Bovendien moest de studiebeurs terugbetaald worden.

Ik werkte daarom als vertaler (EN, FR, DU naar het Nederlands uiteraard)enkele jaren in Brussel en daarna jarenlang als journalist in Amsterdam. Was hoofdredacteur voor verschillende (gespecialiseerde) week- en maandbladen.

Daarvoor werkte ik korte tijd bij de VPRO als free-lance programmamaker. Maakte TV-documentaires en nieuws-items, onder andere de allereerste documentaire over Aids op de Nederlandse televisie in 1984.

Later werkte ik voor Nederlandse uitgevers - (toen nog) Samsom, VNU en Wegener als eindredacteur, (interim-) hoofdredacteur en als crisismanager.
Naast dit werk heb ik altijd mijn eigen privé-praktijk als psycholoog aangehouden.

Ik werd koordirigent en componist. Componeren heeft nooit stilgestaan. Alleen had ik er nooit tijd voor. Tot nu.

In 1997 verhuisde ik naar Frankrijk, na samen met mijn latere man (1 april 2001 kon er eindelijk getrouwd worden) een huis voor palliatieve zorg te hebben opgericht met een bijbehorende stichting.
Wij hebben vele, vele terminale gasten goede laatste dagen van hun leven kunnen geven. Zij verbleven meestal met hun partners of andere voor hen belangrijke mensen steeds enkele weken bij ons. Op één gast na, verkozen de meesten toch om - vlak voor hun dood terug naar Nederland te gaan. Een oude ambulance die we van de GGD in Utrecht konden kopen, bracht daarvoor uitkomst.

Onder het motto: nooit één ding tegelijk doen, heb ik in een eigen uitgeverij prachtige boeken uitgegeven. Helaas wilde (o.a.) de DWDD er geen aandacht aan besteden en werden de boeken dus nauwelijks verkocht. Ook mijn eigen twee boeken - meesterwerken natuurlijk, ha ha - troffen dit lot.
Sinds 2010 zijn de activiteiten van de stichting langzaam afgebouwd om de simpele reden dat ik zelf 'klant' werd. Twee potentieel dodelijke ziekten troffen mij, waarvan kanker de meest aansprekende lijkt te zijn (zie ook columns daarover op deze site) en ook deze.

Nu schrijf ik weer en heb ik tijd voor componeren.
Componeren doe ik onder mijn eigen naam. Het is vaak melancholisch getinte muziek in het comtemporaine neo-klassieke genre. Ik haat herriemuziek! Kijk en luister zelf hier, als u geïnteresseerd bent. Nu nog musici vinden die het willen en kunnen (corona!) uitvoeren.

Wilt u contact met mij? Schrijf een e-mail naar dit adres.